მერე რა, რომ არავინ მკითხულობს. მე ხომ ვკითხულობ საკუთარ თავს. ვკითხულობ და ჩემს თავს შორიდან ვუყურებ თითქოს. ნუ ეს უკვე რამოდენიმე წელია ვაკვირდები და რენტგენზე ვატარებ "თამუნას" , მაგრამ მაინც...
ჩამოვედი და ცალი თვალით ჩემს ბლოგშიც შემოვიჭყიტე . თავს მოვიტყუებ რომ ვთქვა კარგი დრო ვატარეთქო. ალბათ, უკეთესი მომენტებიც მქონია ცხოვრებაში. მე ხომ ყველაფერ ახალზე და დაუგემოვნებელზე "ვხამდები", მაგრამ იცი რა მაინტერესებს? რას ვიზამ, როდესაც ეს "ახალი" გამოილევა და არ დარჩება შეუცნობელი ან სულაც აკრძალული. არც არაფერს. ნაადრევად დავბერდები. არც იმდენი კარგია ცხოვრებაში რომ ადამიანმა ვერ მოასწროს სადღაც 20 წელიწადში [მაინც] ნახვა და შეცნობა (რა თქმა უნდა, თუ მატერიალური მდგომარეობა ასე თუ ისე ხელს გიწყობს).
ჩამოვედი იმედგაცრუებული და გულგატეხილი. ჩემი ქვეყანა ბევრად უკეთეს მდგომარეობაში მეგონა. წელს ძალიან ბევრ რამეს მივხვდი . ბევრი გავააანალიზე. გული ბევრ რამეზე მწყდება. ეს თემა, რა თქმა უნდა, ათასჯერაა განხილული და პრესში გატარებული, მაგრამ მაინც ... საქართველოს ზღვისპირა "კურორტები" ნამდვილი კოშმარია. ერთი- ორის გამოკლებით, სადაც სომხებმა ჯერჯერობით ფეხი ვერ მოიკიდეს. მიწასთანაა გასწორებულ ქობულეთი და არც ბათუშია უკეთესი სიტუაცია. რატომ უნდა უსმენდეს ადამიანი სომხურ მუსიკას, რატომ უნდა იყოს ამდენი სომხური რესტორანი ქართულ მიწაზე და ყველაზე მწვავე ფაქტი - რატომ უნდა დადიოდეს ქართველი სომხურ რესტორანში? ნუთუ არ შეიძლება ჩვენი ქვეყანა, მიწა , უწმინდესი და ულამაზესი ზღვა მარტო ჩვენ გვეკუთვნოდეს? არ მინდა, ქართველმა, ქობულეთის მაცხოვვრებელმა უფულობას, გაჭირვებას დააბრალოს ის, რაც იქ ხდება. დღესდღეობით ბევრს უჭირს, მაგრამ დამეთანხმებით, პატრიოტი ქვეყანას არ ღალატობს. ურჯულოს არ აკიდებინებს ფეხს საკუთაარ მიწაზე.
ეჰ... ქართველმა რომ საკუთარი მიწის, თავისი ქონების, სიმდიდრის ფასი ისწავლოს კიდევ რა უნდა მოხდეს? უარესი რა უნდა დაემართოს ჩვენს ქვეყანას ვიდრე უცხოს შენს მიწაზე თარეშია?
...არ გამომივიდა იდეალური პოსტი, მაგრამ ჩემია.
No comments:
Post a Comment